GÜNEŞ BATARKEN – GÜLŞEN ERÇİN

GÜNEŞ BATARKEN

Bir gece de oturup iki kelam etseydik,
Şöyle hayatımızdaki zorluklardan,
Ne kadar yorulduğumuz, tükendiğimiz, sıkıldığımızdan
Düzenin kahpeliğinden.

 

Unutup dışarıda olanları,
Bağdat’ta patlayan br bombanın
Hangi minik bedeni paramparça ettiğini,
Bir haber sevişelim.

 

 

Sonra yine bir sabah çok mutlu uyanalım,
Gözlerimin en içine bakarken sen,
Susmakta olan dilini konuşturayım

 

Bu arada dışarıdan gelen bir rüzgar
Evdeki en sevdiğimiz vazoyu düşürsün yere.
Gülümseyelim birbirimize.
Onu da umursamayalım.
Malum çin malı.

 

Kahvaltılarımız hep sürsün,
Acıkmakla ayni ölçüde olsun tutkumuz.
Hergün görüşmesek de olur.
Bazen tek bir çikolata parçasında hatırlayabileyim seni.

 

Fakat gelmesin o ikindin,
Bir anda bana kendimi yalnız hissettiren.
Artık asla dedirten.
Umursuz ve duyarsız bir aşığı bile özleten.
Ne olur gelmesin o gün hiç…

 

Gülşen Erçin