“KOŞ GİT BİR DE SEN BAK” – Hasan Yıkıcı

Koş git bir de sen bak.

Varabilir misin, dokunabilir misin, hissedebilir misin?

Boş ellerle uzanırsın yolların ufkuna,

Yetişemezsin…

Avuçlarından bisikletler düşer

Düş ile gerçek arasında pedal sesleri

Bir yol açılır

Mor bir denize dalınır

 

*

Koş git bir de sen bak.

Bir şarkı sözü değil.

Bir yürüyüş tınısı…

Şimdi gece de yarılır

Yarıklardan uzay tozları düşer

Biz bir büyü sanırız

Tılsımı gözlerimize ilişik,

Gözlerimizden içimize mavilikler kabarır

Tam o sırada bir yol olur ellerimiz

Ne kuzey kalır ne güney
Sınırlara değil

Gecenin yıldızına

Gündüzün güneşine bakarız yön tarifleri için.

*

Koş git bir de sen bak.

Daha görülmemiş zamanlar

Yazılmamış şiirler var…

Bir bak hele…

Otobüsler işliyor mu?

Kediler mırıldanıyor mu?

Kuşlar masal emziriyor mu?

Koş git bir de sen bak.

Duvar ne alemde?

Çark ne alemde?

İnsanlar ne alemde?

Alem hangi denizde!

 

*

Koş git bir de sen bak?

Yollar biter mi?

Bittiği yerden yeni yollar açılmaz mı?

Şimdi bir kapı aralanmaz mı

Bu hiçlikten ufuktaki düşe?

Koşulmaz mı,

Çocukların sesine karışarak sesimiz,

Kalabalıklaşmaz mıyız?

 

*

Koş git bir de sen bak.

Susuşlara gömülen sesler su oldu mu?

Duvarlara sıkışan düşler kanat taktı mı?

Yer ile gök arasında kalan zaman yeri de göğü de yok edebildi mi?

 

*

Koş gel bir de biz bakalım.

Yaşayabilecek miyiz,

Mor bir denizin ufkunda bulutlar var…

Bulutlar bulutlar bulutlar…

 

Hasan Yıkıcı

Baraka Kültür Merkezi Aktivisti